"Tulpa: Perditzioni Mortali", neo-giallo w reżyserii Federico Zampaglione miało swoją premierę na Frightfeście 2012. Reakcje widowni i recenzentów były rozmaite: od śmiania się na seansie po wychwalanie. W każdym razie Claudia Gerini wciela się w postać odnoszącej zawodowe sukcesy business woman, która jest jednocześnie członkiem sekretnego klubu do którego wejście prowadzi przez podziemny parking. Chodzi o osiągnięcie tzw. Tulpy, wyższego poziomu świadomości poprzez akty seksualne z partnerami obojga płci. Problem w tym, że wszyscy z którymi Claudia uprawiała seks zaczynają umierać brutalnie mordowani przez odzianego w czarny płaszcz i kapelusz mordercę (obowiązkowo w czarnych rękawiczkach)...

No to może najpierw plusy. Federico Zampaglione szanuje włoski nurt giallo. W "Tulpa" roi się od nawiązań do gialli Dario Argento ("Tenebre", "Inferno"), a także Sergio Martino. Film jest dość stylowy oraz obfituje w brutalne i krwawe sceny morderstw (oblanie wrzątkiem twarzy, drut kolczasty okaleczający twarz jednej z ofiar, itd). Początkowa scena zabójstwa w trakcie sesji BDSM pozytywnie mnie zaskoczyła. Autentycznie mocne otwarcie. Całkiem sporo jest też seksu i erotyki. Tożsamości mordercy w czarnych rękawiczkach nie udało mi się przewidzieć, także jego ujawnienie było zaskakujące.

Teraz minusy, które trochę mnie irytowały: scenariusz Dardano Sacchetti momentami nie trzyma się kupy i obfituje w niepotrzebne dłużyzny. Niektóre partie dialogowe są zwyczajnie głupie. Czasem rzeczywiście miałem wrażenie jakbym oglądał krwawy pastisz giallo. Zastanawiałem się nad oceną i daję naciągane 7 na 10. "Eyes of Crystal" (2004) Erosa Pulgielli nadal pozostaje niepokonany jeśli chodzi o włoskie neo-giallo.